Na początku XIX wieku przeprowadzono dogłębne badania geologiczne karpackich zboczy w celu znalezienia złóż rudy żelaza, potrzebnej do produkcji stali w lokálních hutach. W tym okresie powstały również piece w Wędryni. 

Na terenie Wędryni wydobywano rudę żelaza dla potrzeb huty w Ustroniu, później dla huty w Trzyńcu, która została założona w r. 1839. Rudy wapienne, potrzebne do procesu technologicznego, wydobywano w Wędryni w trzech kopalniach odkrywkowych, następnie wypalano je w dwu piecach nazywanych w miejscowej gwarze „wopienki“. Ciekawe, piece te były funkcyjne nawet po r.1895, kiedy z racji niskiej zawartości żelaza ukończono wydobycie rud.

Piece były na etapie produkcyjnym utrzymywane bardzo prymitywnym sposobem – powtarzalnym procesem tynkowania ścian oraz instalacją stalowych obręczy w celu zachowania stabilności konstrukcji pieca. Definitywny koniec procesu produkcyjnego nastał w r.1965, w tym samym czasie zakończono wydobycie rud wapiennych. Niemniej, piece zostały na swoim miejscu, przy wsparciu funduszy ministerialnych doszło do ich zakonserwowania tak, aby i po latách były namacalnym świadkiem i cennym zabytkiem historii rozwoju hutnictwa dla potomnych.

Poloha

Bardzo łatwo dotrzeć do pieców wapiennych w Wędryni – znajdują się 2 km od przystanku kolejowego, skąd prowadzi do celu „zielony“ szlak turystyczny. W miejscu samym znajduje się również przystanek autobusowy. Po obejrzeniu atrakcji można odpocząć pod nowo wybudowaną wiatą, która znajduje się tuż obok pieców. Tam tak samo znajduje się tablica informacyjny.